Stukje geschiedenis en achtergrond informatie:

Zo’n 20 jaar geleden publiceerde het Amerikaanse psychologenkoppel Elaine en Arthur Aron het eerste wetenschappelijke artikel over het onderwerp Highly Sensitive Persons (HSP). 

​

Ook Nederlandse klinisch psychologe professor Elke van Hoof (vrije universiteit Brussel) toont op basis van wetenschappelijk onderzoek aan dat hooggevoelige personen de wereld op een andere manier beleven: “wat we zien, is dat de hersenen van HSP-ers onder een fMRI-scanner bij een bepaalde opdracht in meer gebieden oplichten dan een niet-HSP-ers. Dat noemen we diepgaande verwerking. Hoog sensitieve mensen hebben scherpere zintuigen en krijgen vaak te horen dat ze dingen complex maken, dat ze te ver gaan met hun interpretaties en ‘raar’ zijn, omdat ze tot een minderheidsgroep behoren (1 op de 5 personen is HSP-er)”.

​

Daarnaast staat HSP niet vermeld in de DSM (wereldwijd handboek waar psychische stoornissen in staan vermeld) omdat het wordt gezien als een persoonlijkheidskenmerk. Wat maakt dat een kind met een hoog gevoelige hulpvraag niet altijd bij een (kinder)psycholoog  terecht kan. En dat is precies de reden waarom ik deze praktijk ben gestart. Want hooggevoeligheid heeft wel een plek nodig en handvatten. 

​